Dağılıp düş perdesi, görünce gerçekleri
Görünce çirkinliğin diz boyu olduğunu
Anlayınca çirkefin sardığını her yeri
Bilince, tek başına, çaresiz kaldığını
Zannetme tek sen varsın çamurlara bulanmış
Zannetme aslı yokmuş, bu dünya hep yalanmış

Karanlıklar içinde yolunu bulamayıp
Sanırsan bilinmeyen bir yola daldığını
Nerede, ne haldesin, bir anlam veremeyip
Bilmezsen kimin, nasıl bir kara çaldığını
Zannetme tek sen varsın çamurlara bulanmış
Zannetme aslı yokmuş, bu dünya hep yalanmış

Vermiyorsa hiçbir zevk, yaşamak zorsa sana
Bilirsen geçmişinin hep mutsuz kıldığını
Sence tüm insanların bir kastı varsa sana
Anlamışsan her güzel değerin öldüğünü
Zannetme tek sen varsın çamurlara bulanmış
Zannetme aslı yokmuş, bu dünya hep yalanmış

Yaşadığın her güne lanet olsun diyorsan
Diyorsan her sözünde hayattan yıldığını
Güvendiğin herkese şimdi diş biliyorsan
Anlayıp her dostunun arkandan güldüğünü
Zannetme tek sen varsın çamurlara bulanmış
Zannetme aslı yokmuş, bu dünya hep yalanmış

Kalmamışsa hiç kimsen, dost diye sarılacak
Günden güne görürsen eriyip solduğunu
Ne gelecek, ne umut kalmasa varılacak
Görmüşsen hayatta hep kötülük olduğunu
Zannetme tek sen varsın çamurlara bulanmış
Zannetme aslı yokmuş, bu dünya hep yalanmış