Yaş kırk yedi
Şimdi ömrümün üçüncü demi
Yolun yarısını çoktan geçmişim.
Hazırlık yapıyor artık beni götürecek sonsuzluk treni.
Saçımın her yerini karlar kaplamış
Hayat yüreğime hançer saplamış.
Hayat mı beni eskitti
Yoksa ben mi hayatı eksilttim bilmem.
Geride kırık dökük kalplerden başka ne var?
Hayat bir gün deyiverecek
Buraya kadar.

Gönüllerde ne bırakmışsan geride o kalacak.
Ne paran, ne varlığın, ne unvan...
Sen hala bunları senindir san!

Ardımda bırakılacak, bir buruk mazi
Yüreklerde bana dair belki bir özlem
Belki de gözlerde birikmiş iki damla nem.
Gidince kalacak mı ardımda gölgem?

Kim bilir, kaç gün tutulur yasım.
Ardımda paylaşılacak mirasım
Belki hatırlayacak birkaç isim.
Kalmışsa bir yerlerde bir iki resim...