Şiir Pınarı - Kara sevda

Ben sevdanın beyazına vurgunum
Kara sevdalar bana göre değil.
Öyle bağnaz,
Öyle bencil,
Ölümüne sevdalar,
Mühürlenmiş,
Kelepçelenmiş yürekler
Uymaz bana.

Boynuna esaret halkası geçiren
Başka bütün duygulara yüreğini kapatan
Körü körüne sevdalara
Sevda demem.
Yürekler özgürce uçuşmadıkça
Arzuyla bir yerde buluşmadıkça
Sevda demem adına.

Elini sıkarak değil
El ele tutuşarak yürümeyi severim.
Çekip gidecekmiş,
Koparıp alınacakmış gibi ürkekçe değil,
Beraberce ve arzuyla
Yan yana ve erkekçe yürürüm.

Ölünesi sevdalara değil,
Yaşanılası sevdalara yelken açarım.
Engeller aşılası,
Mesafeler koşulası,
Özlemler kavuşulası olmalı bende.
Acılar paylaşılası olmalı...

Yüreklere kor değil umut düşmeli
Karanlıklar, hayaller kurulası,
Yalnızlıklar, beklenesi anlar olmalı.
Kavgalar barışılası,
Hatalar affedilesi olmalı
Korkuların önüne güven duvarları örülmeli
Şüpheler zincire vurulmalı
Kıskançlıklar kırılmalıdır

Yüreğimde fırtınalar yerine,
Meltem rüzgarları esmeli
Mutluluğa doğru yelken açmalıyım.
Ne sahibi olmalıyım,
Ne de esiri aşkın.
Sadece yaşamalıyım
Sadece yaşamalıyım
Öyle sakınmadan,
Yakınmadan
Ve hiç sıkılmadan
Bir ömrü beraberce ve özgürce
El ele ve omuz omuza
Yaşamalıyım.

Sevdanın karası mı olurmuş?
Sevdası kara olanın gözü de karadır
Yüreği de...
Acı ekip nefret biçerek,
Bir ömrü bir dikişte içerek
Yaşamak bana göre değil.
Ömrü yudum yudum,
Her anının tadına vara vara içmeli
Her güzelliği göre göre...

Ömrü tüketmektense
Anı çoğaltmak gerek
Paylaşılınca çoğalır sevdalar oysa.
Büyür, dağ gibi yıkılmazlaşır.
Maziye yanmaktansa,
Güzel günleri anmalı
Sevgiyle donanmalıyım.

Közlenen anılar bırakmaktansa geride
Özlenen anılar bırakmalıyım.